Λόγιος και πολιτικός.

Γεννήθηκε το 1788 στο Μεσολόγγι και ήταν γιος του Ιωάννη Μ. Τρικούπη (1750-1824) και της Αλεξάνδρας Παλαμά.

Διδάχτηκε τα εγκύκλια μαθήματα στην Παλαμαϊκή Σχολή με δασκάλους τον ιδρυτή της Παναγιώτη Παλαμά και τον γιο του Γρηγόριο και συνέχισε τις σπουδές του στην Πάτρα όπου παράλληλα εργάστηκε ως υπάλληλος του αγγλικού προξενείου.

Το 1815 ταξίδεψε στη Ρώμη και το Παρίσι για σπουδές φιλολογίας και φιλοσοφίας, με υποτροφία που του εξασφάλισε ο Άγγλος φιλέλληνας κόμης Φρέντερικ Νορθ (Frederic North), μετέπειτα λόρδος Γκίλφορντ (Guilford) και ιδρυτής το 1824 της Ιονίου Ακαδημίας στην Κέρκυρα.

Με την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης επέστρεψε στην Ελλάδα. Έφτασε στο Μεσολόγγι το 1822 και από το 1824 έως το 1827  υπήρξε παραστάτης Βουλευτικού και πληρεξούσιος της επαρχίας Μεσολογγίου καθώς και μέλος της Διοικητικής Επιτροπής της Ελλάδος.

Συνδέθηκε με τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο (1791-1865) και πρωτοστάτησαν στην ίδρυση του αγγλικού κόμματος το 1825.

Με την άφιξη του Ιωάννη Καποδίστρια το ανέλαβε το 1828 ανέλαβε καθήκοντα «Γραμματέα της Επικράτειας» (πρωθυπουργού), θέση από την οποία απομακρύνθηκε το 1829 μετά τη διαφωνία του με τον Κυβερνήτη.

Τέθηκε μαζί με τους αρχηγούς της αντιπολίτευσης υπό περιορισμό στην Ύδρα, έως τη δολοφονία του Καποδίστρια το 1831.

Το 1833 επί Αντιβασιλείας ανέλαβε την πρωθυπουργία του ελληνικού βασιλείου διατηρώντας και το υπουργείο Εξωτερικών, αλλά σύντομα διαφώνησε και παραιτήθηκε.

Το 1834 τοποθετήθηκε πρεσβευτής της Ελλάδας στο Λονδίνο, εγκαινιάζοντας μια διακεκομμένη αλλά πολύχρονη (1834-1838, 1841-1843, 1850-1862) υπηρεσία στη θέση αυτή. Στα ενδιάμεσα διαστήματα έζησε στην Αθήνα συμμετέχοντας από διάφορες θέσεις ενεργά στην πολιτική ζωή.

Το 1862 παραιτήθηκε από τη διπλωματική υπηρεσία για λόγους υγείας και εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα έως το τέλος της ζωής του.

Εκτός από πολιτικός και διπλωμάτης ο Σπυρίδων Τρικούπης υπήρξε λόγιος, ρήτορας και ιστοριογράφος.

Συνέθεσε πολλούς λόγους (επικήδειους, πανηγυρικούς, παραινετικούς κ.ά) καθώς και την Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως, τετράτομο έργο που πρωτοεκδόθηκε στο Λονδίνο το 1853-1857.

Παντρεμένος από το 1826 με την Αικατερίνη Μαυροκορδάτου (1800-1871), αδελφή του Αλέξανδρου, απέκτησαν έξι παιδιά, από τα οποία επέζησαν ο Χαρίλαος (1832-1896) και η Σοφία (1838-1916).